Seni Sevmek Vardı Ölürcesine…

Seni sevmek vardı ölürcesine..
Şimdi yanında olmak sana bakmak gözlerinin karanlıgında kaybolmak vardı..
Kömür gözlerinin yaktığı ateşte yanıp kül olmak vardı.
Görmemeliydim senden başka bir yüz işitmemeliydim başka ses ve dokunmamalıydım başka kalbe..
”Hala seninim” diyebilmek vardı şimdi ..
Senin için atıyor bu kalp ilk günkü gibi diye haykırmalıydım..
Başka göz bakmamalıydı başkasının bitanesi olmamalıydım!
Yalnız senin olmalıydım Bir tek sana kalmalıydım ..
Seni anlatmak vardı tanıdık tanımadık herkese..
Seviyorum hemde ölürcesine bilmeyen kalmasın Yok bu aşkın önünde hiçbir engel..
O benim yalnız benim .. Bense sadece onunum demek vardı ..
Son nefesimde bile haykırmak vardı dağa taşa aşkımızı ..
Güldügünde güller açan bütün güzellikleri kıskandıran o gül yüzünü öpmek vardı.
Hissetmek vardı o sıcak öpüşlerini ..
Dans etmek vardı seninle o ilk şarkımızda..
Belki bir gece yıldızların altında belki bir gün güneşin sıcaklıgında..
Sarhoş olmak vardı aşkından birdaha kendime gelemeyecek kadar..
Bu aşk seninle başladı seninle bitecek
Bu kalp ilk seni sevdi hep seni sevecek demek vardı..
Birlikte yaşayıp birlikte ölmek vardı azraili kıskandırırcasına..
Bak işte hepsi yarım kaldı .
Susacak dilim söylemeyecek artık başkasına bu aşk cümlelerini.
Yazmayacak ellerim senden başkasına bir tek satır.
Artık olmayacak senden hayalinden başkası.
Seninle başladı seninle bitmeli diyebilmek vardı..
[Olmadı..]

ö.deil