Nuclear Blast'ın incilerinden Deathstars, 2001 yılında Swordmaster ve Dissection'ın bazı elemanlarının biraraya gelmesiyle oluştu. Özellikle "Synthetic Generation" albümü yüzünden sık sık Rammstein'la kıyaslanan grup, black, death ve trash gibi sert türleri dijitalle harmanlayarak industrial metal kulvarının en ilgi gören isimlerinden biri haline geldi.
Hayranları tarafından Rammstein, Marilyn Manson ve The Kovenant'la kapıştırılan topluluk, 2006 yılında Cradle of Filth'in Avrupa turnesinde gruba eşlik etti. Albümlerinde bayan vokale de yer veren gruba, önce 2003 tarihli albüm "Synthetic Generation"da Johanna Beckström, daha sonra da 2006'da yayımlanan "Termination Bliss" albümünde Ann Ekberg eşlik etti. Grup, ayrıca bağımlılık yapan müziklerinin yanında sergiledikleri olmazsa olmaz performanslarla her daim eleştirmenlerin ilgisini çekmekte.
Grubun şu andaki kadrosu :
Nightmare Industries: Gitar ve Keyboard
Whiplasher Bernadotte: Solist
Bone W Machine: Davul
Skinny : Bass gitar
Albünlerine gelecek olursak;
Termination Bliss albümünde yer alan parçalar:
Tongues
Blitzkrieg Boom
Motherzone
Cyanide
Greatest Fight on Earth
Play God
Trinity Fields
The Last Ammunition
Virtue to Vice
Death in Vogue
Termination Bliss
Albüm buram buram Marilyn Manson kokan kısa bir intro ile başlıyor ve "Tongues" parçasında solistin okumaya başlaması ile neler oluyor Rammstein sınırlarında mıyız? sorusu geliyor akla fakat şarkının ilerleyen saniyelerinde bu etki bir anda ucup gidiyor.
Albümdeki klavye partisyonları enfes olmuş parçalara bambaşka bir atmosfer yaratmış Tongues şarkısında da olduğu gibi.
"Blitzkrieg Boom" ise acık ara bu albümdeki en klas şarkı, konser ortamlarında oldukca kalabalık bir seyirci karşısında calındığı vakit ortalığın karışacagını tahmin etmek hic zor değil. Hatta grubun nasıl bir strateji hatası yaptığını ve de nicin bu şarkıyı açılışa koymadıklarını feci şekilde merak etmekteyim..
"Cyanide" ise albümdeki bir diğer hoşuma giden şarkı, özellikle alt yapısı ve vokal partisyonları bu türe göre oldukca cazip ve karanlık..
"Play God" ismi ile ilgi ceken ancak albümdeki en sönük parça sanırım süre uzatmak albümü doldurmakla yükümlü bir şarkı.
"The Last Ammunition" ise eski Ministry - psalms 69 şarkılarını anımsatmakta ancak biraz daha gaz ve enerjik bir alt yapıya sahip.
Hatta girişdeki klavye ve cift vokalli partisyonları ile albümdeki en farklı parca olma özelliğini taşıyor