Bizimkisi gözyaşına sürgün olmuş bir aşkın hikayesiydi. Ben orta sona gidiyorken bir sevenim vardı.Benimle çıkmak için çok hevesliydi.Okulların kapanmasına iki hafta kalmıştı onun arkadaşları ve benimkiler çok ısrar ettiler ve sonunda onunla çıktım.Ama onu sevmiyordum,onunla çıkarken başka bir çocuğun bakışları sarmıştı beni.
Çıktığımdan gizli gizli onunla bakışıyordum. Bir gün okulla birlikte denize gittik.Ve oda gelmişti.Ama ben hep çıktığımla beraberdim tabi çocuk bizim çıktığımızı bilmiyormuş ve o yüzden çıktığımla arkadaş olmuş,sonra çıktığımızı öğrenmiş ve okullar kapanana dek bana hiç açılamamıştı.Yaz tatilinde çıktığımdan ayrıldım.Sonra liseye başladım, iki buçuk sene hiç kimseyle çıkmadım.Lise birin sonuna gelmiştim ve okulların kapanmasına yine iki hafta vardı. Kız arkadaşım bize oturmaya gelmişti,balkonda etrafa bakınırken gözüm karşı balkona takıldı birden; sanki birileri bana o balkona bak diye seslendi.Tam karşımda duruyordu evi bizimki gibi 5. kattı ve bana bakıyordu.Bu o çocuktu sevgilimden gizli gizli bakıştığım,benim için geziye gelen o çocuk. Arkadaşıma tek dediğim şuydu bu o ben onu tanıyorum dedim ve ona baktım.
Hiç korkmadım beni yanlış anlamasından. Bir hafta boyunca neredeyse balkonda yatıp balkonda kalktım ve bir hafta böyle bakıştık, aşık olmuştum Ahmet’ e.Sonra mahalle arkadaşımdan ona haber yolladım. Bir şekilde buluştuk.İlk buluşmamız bizi bir araya getiren orta okuldaydı.Bana ilk gülüşünde daha çok aşık olmuştum ona.Sonra çıkmaya başladık,evler yakın olduğu için hergün görüşüyorduk.Günler böyle neşeli geçiyordu, çok mutluydum hergün daha çok seviyordum onu,o da beni seviyordu.Gün geçtikçe artan hayallerimizle aşkımızda büyüyordu.Ona çok güvendim,inandım ve çok pis bağlandım ona.Okullar açıldı beraber gelip gittik okula çok güzeldi herşey mükemmeldi,ben sorun yapmıştım niye hiç kavga etmiyoruz diye.Araya 15 tatil girdi ve onların okuldan bir kızın bunu sevdiğini öğrendim.Kız çok kötüymüş hep sevgilileri ayırıyormuş. Ahmet ve en yakın arkadaşı Cem tuzak hazırlamışlar adı Ayşe Esra olan bu kıza, Ahmet onunla iki gün çıkacakmış sonra onu bırakacakmış. Tabii ki bunu yanlış anladım ondan gerçekten hoşlandığını sandım, ayrılmaya kalktım sanki yapabilecekmişim gibi. Çok yalvardı yalandı dedi yemin etti o kızı sevmediğine ben onun gibi bi kızla nasıl çıkarım dedi.
Son çare olarak Cem ile konuşturdu beni sonra inandım ona zaten ayrılamazdım çok seviyordum gerçekten hoşlansaydı bile yapamazdım,kopamazdım ondan.10 ay böle çok güzel bir aşk yaşadım ama o kız hep gölge oldu Ahmet’ ten hoşlandı gerçi buna ben hiç inanmadım benim gördüğüm gözle kimse onu göremezdi aşk değildi bu bi bağımlılıktan öte bir şeydi, vazgeçilmezdi, dönüşü yoktu.10 ayın sonunda o kız bunun aklını çeldi ve benden ayrılmak istedi. Öleceğimi sandım dünyanın sonu geldi dedim keşke öyle olsaydı ölseydim.Tekrar bi şans vermesini istedim olmaz dedi beni tersledi.
Okuluna gittim Cem ile konuştum en yakın arkadaşlarıyla konuştum o kızla ilgili arasında geçen bi çok şey öğrendim zor ayakta duruyordum yollarda ağlıyordum arkadaşlarının kolunda. En son Cemle küstüğünü öğrendim.Akşam üstü beni aradı ve bana geri döndü. Mutluydum ama mutluluğun tadını alamadım kalbim kırılmıştı.Çoğu kez pişmanlığını dile getirdi ama ben unutamıyordum ya bi daha yaparsa diye düşünmekten yanına yaklaşamıyordum onun.3 ay daha böle geçti,yine evlilik hayalleri kurduk..13. aydaydık ben hiçbir şeyi unutamadığım için tekrar ayrılmak istedi beni bi daha hiç bırakamayacağını hep yanımda olacağını söylemişken.Yalancıydı, çok yalancıydı…Yine son gücümle itiraz ettim.Bırakma beni sevdiğim gidişine dayanamam dedim.Geriye dönüp baktığımda keşke dön diyebilseydim dememek için, yoksa birkez daha gideceğini ben çoktan biliyordum.Ayrıldık…Bir yüreği yıktı ve gitti.Ağladım zırladım sonra sustum.Cem avuttu beni.Sonra neden olmasın dedim niye Cemle olmasın..Ağlarken o yanımdaydı ve yanımda olarak gözyaşımı o sildi.Eskiden en yakın arkadaşı Cemle çıkmaya başladım ve hala onunla çıkıyorum, onu seviyorum…
Cem ile çıktığımın 2.haftası Ahmet’ in Ayşe Esra ile çıktığını öğrendim. Arkasından o kıza gitti…Gitti de ne oldu?? Kaybeden ben olmayacağım, kaybeden Cemde olmayacak ve biliyorum o kızında kaybedecek hiç birşeyi yok…Ne hissettim bilemem…Ama çok beddua ettiğimi hatırlıyorum.Eğer birgün başına birşey gelirse bilin ki; benim ahımdandır.. Onsuz kalmak nasıl birşeymiş? Bilemezdim…Zaten aklıma bile gelmemişti… Ağlamak istiyorsanız asla yapmayın çünkü bir yerlerde sadece sizin gülüşünüz için yaşayan birileri vardır…
Paz Mayıs 17, 2009 4:34 pm
